Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał kolejny przełomowy wyrok dla Frankowiczów !

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ
STANĄŁ PONOWNIE PO STRONIE KONSUMENTÓW !

Niezaprzeczalnie linia orzecznicza w postępowaniach frankowych od dłuższego już czasu, stabilizuje się na bardzo korzystnym dla konsumentów trendzie wzrostowym i ma bardzo mocne fundamenty w prawie unijnym. Pomimo jednak, że od lat w sądach toczą się postępowania w sporach na linii konsument – bank, to nie wszystkie wątpliwości sędziów orzekających zostały rozwiane. Dodatkowo zdarza się, że wyroki i uchwały Sądu Najwyższego są tak niejednoznaczne, że pozostawiają możliwość na dowolną ich interpretację lub są sprzeczne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Sądy krajowe w chwilach zwątpienia, mają prawo do skierowania tzw. pytań prejudycjalnych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskie. Pytanie prejudycjalne jest swojego rodzaju wnioskiem o dokonanie wykładni aktów prawa unijnego czy stwierdzeniem, że dany akt jest niezwykle istotny dla właściwego rozstrzygnięcia w analizowanej przez sąd sprawie. Przypomnijmy, że w przypadku kredytów powiązanych z walutą obcą w celu zapewnienia właściwej ochrony praw konsumentów, stosuje się liczne odwołania do zapisów zawartych w Dyrektywie 93/13 i głównie powołując się na ten dokument, oczekuje się na wskazanie właściwego jego zastosowania w stosunku do danego stanu faktycznego.

FRANKOWICZE – PYTANIA DO TSUE W SPRAWIE C-140/22

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w trakcie rozpatrywania sprawy kredytobiorców frankowych (którzy wytoczyli powództwo przeciwko mBankowi), postanowił skorzystać z pomocy TSUE. Trybunał miał zająć się m.in. kwestią terminu przedawnienia roszczeń banków oraz początkową datą naliczania odsetek należnych kredytobiorcy

W 2022 r. sąd wystosował dokładnie cztery pytania prejudycjalne, które mają fundamentalne znaczenie dla sądów powszechnych w kontekście liczenia m.in. odsetek i ustalania kwestii związanych ze wspomnianym przedawnianiem roszczeń, a wyglądały one następująco:

1. W pytaniu pierwszym skierowanym do TSUE, Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia poprosił o odpowiedź, czy konsument jest zobowiązany złożyć w sądzie oświadczenie dotyczące skutków i konsekwencji nieważności umowy kredytowej.
2. Kolejne pytanie dotyczyło przedawniania roszczeń banków, co jest szczególnie istotne w kontekście pozwów ze strony banków o bezumowne korzystanie z kapitału.
3. W trzecim pytaniu skierowanym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zwrócono się o wskazanie, od jakiej daty powinny być naliczane odsetki dla konsumenta będącego w sporze z bankiem.
4. Ostatnie pytanie odnosiło się do kwestii rozliczenia się kredytobiorcy z bankiem w przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytowej.

Już w czasie oczekiwania na dzisiejszy wyrok TSUE twierdzono, że będzie on miał równie przełomowe znaczenie dla orzecznictwa krajowego, co chociażby:

-> pamiętny październik 2019 r. (gdy pojawił się przełomowy wyrok w sprawie C-260/18 w sprawie Państwa Dziubak),

-> czy czerwiec 2023 r. (gdy banki trzykrotnie usłyszały w sprawach C-570/21, C-520/21 oraz C-287/22, że nie mają racji i nie dysponują żadnymi argumentami prawnymi aby uzasadnić swoje nietransparentne działania względem własnych Klientów).

Sektor bankowy również miał świadomość tego, że kolejne prokonsumenckie stanowisko Trybunału, przyniesie dla nich poważne konsekwencje nie tylko prawne ale i finansowe. Natomiast dla Grupy Kapitałowej Votum, dzisiejszy wyrok ma dodatkowo prestiżowy wydźwięk, bowiem dotyczy sprawy Naszych klientów i utwierdza nas w przekonaniu co do słuszności przyjętej strategii postępowania sądowego, a która to przekłada się w sposób przez nas oczekiwany na sukcesy naszych mocodawców w sporach z bankami.

Całe środowisko prawne czekało na dzisiejszy wyrok TSUE również w odniesieniu do niesławnej uchwały Sądu Najwyższego (SN) z dnia 07.05.2021 r. która to jest niezwykle konsekwentnie krytykowana. Uważa się, że w uchwale tej Sąd Najwyższy w większym zakresie zapewnił ochronę interesu banku, a nie konsumenta – co jest sprzeczne z założeniami Dyrektywy 93/13.

TSUE WYJAŚNIŁ WSZYSTKIE WĄTPLIWOŚCI I NIE POZOSTAWIŁ BANKOM ŻADNYCH ZŁUDZEŃ

W wyroku z 7 grudnia 2023 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej oddał frankowiczom to, co Sąd Najwyższy zabrał im na mocy kontrowersyjnej uchwały z maja 2021 r., a najważniejsze wnioski z wyroku są następujące:

1. Konsument nie musi składać oświadczenia o skutkach nieważności umowy kredytowej!
2. Konsument ma prawo do zwrotu pełnej wartości roszczeń, bez pomniejszania jej o odsetki dla banku!
3. Konsument zyskuje potwierdzenie prawa do odsetek ustawowych za opóźnienie! Czyli rekompensaty pieniężnej za czas oczekiwania kredytobiorców na korzystny wyrok. To standardowe uprawnienia wynikające z przepisów kodeksu cywilnego przysługuje każdemu, kto sądzi się o jakąś zapłatę od swojego dłużnika. Trybunał podkreślił fakt zasadności dochodzenia roszczeń również z tego tytułu.

Skoro zatem TSUE uznał, że nie można nakładać na konsumenta obowiązku złożenia sformalizowanego oświadczenia przed sądem, to tym samym, nie można liczyć ani początku biegu terminu przedawnienia roszczeń banku czy odsetek dla konsumenta od tegoż oświadczenia. Jednocześnie TSUE nie wskazał, od jakich zdarzeń należy liczyć powyższe terminy. Natomiast przynajmniej w zakresie odsetek konsumenta należy zakładać, że powinny one być liczone od dnia wezwania banku do zapłaty.

Frankowicze mogą teraz nie tylko odzyskać wszystkie wpłacone raty, ale również odsetki za zwłokę. Czyli często jest to dodatkowo kilkadziesiąt lub nawet kilkaset tysięcy złotych za to, że proces sądowy tyle trwa. Banki natomiast mają praktykę podejmowania prób procesowych mających na celu wydłużenie trwania postępowania sądowego. Od dzisiaj taka praktyka będzie szkodzić jedynie sektorowi bankowemu.

Warto zatem przeanalizować swoją sprawę i podjąć decyzję o pozwaniu banku oraz cierpliwie oczekiwać na werdykt.

KARA DLA BANKÓW NA JAKĄ SOBIE ZASŁUŻYŁY

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie o sygnaturze C-140/22, to bardzo silny oręż prawny w rękach wszystkich frankowiczów. Kolejny raz Trybunał zaprezentował bardzo prokonsumenckie stanowisko. Dzisiejszy wyrok dobitnie podkreśla, że celem Dyrektywy 93/13 zawsze było, jest i będzie zapewnienie ochrony interesów konsumentów w jak najszerszym zakresie.

Jednocześnie orzeczenie to stanowi bardzo dotkliwą karę dla sektora bankowego, który niestety swoim nieco aroganckim podejściem, sam sobie na tę karę zapracował. Przez lata problem kredytów frankowych był zamiatany pod dywan, a dzisiaj reprezentanci banków szukają winnych, nie widząc błędów jakie sami popełnili. Na każdym kroku ignorowano problemu konsumentów, a dzisiejsze ugody jakie banki proponują w tego rodzaju sprawach, są jedynie potwierdzeniem braku poważnego podejścia do tego zagadnienia. Notabene, ugody w aktualnym kształcie w zestawieniu z dzisiejszym wyrokiem TSUE, tracą jakikolwiek sens ekonomiczny z punktu widzenia kredytobiorcy.

Ponadto, to sektor bankowy niejednokrotnie swoją nieustępliwością i postawą, zmuszał kredytobiorców do poszukiwania sprawiedliwości w sądach. Tak naprawdę dopiero na skutek tegorocznych czerwcowych wyroków TSUE, sektor bankowy masowo rozpoczął kampanie ugodową, oczywiście w narracji wskazując, że nie poczuwa się do winy oraz nie bierze na siebie żadnej odpowiedzialności. Dziś na refleksję sektora bankowego jest już za późno. Obecnie kredytobiorca ma tak silną pozycję procesową, że ugodowe zakończenie postępowania w takim kształcie jak to się odbywało dotychczas, nie będzie miało racji bytu. Proces sądowy może przynieść kredytobiorcom nieporównywalnie większe korzyści – i to zarówno tym którzy nadal spłacają swój kredyt, jak i tym którzy takie zobowiązanie względem banku już zdążyli spłacić w całości.

Na koniec warto jeszcze wskazać, że to nie koniec grudniowych wydarzeń, istotnych dla sporów pomiędzy kredytobiorcami a bankami. Już w przyszłym tygodniu (w dniu 14.12.2023 r.) ogłoszony zostanie kolejny wyrok TSUE w sprawie frankowej. Oczywiście zakłada się, że będzie on również prokonsumencki i niewątpliwie cały grudzień 2023 roku będzie dla każdego kredytobiorcy miesiącem historycznym, a dla banków niezwykle trudnym pod kątem i prawnym i ekonomicznym.