W dniu 08 maja 2024 r. zapadł korzystny dla Frankowiczów wyrok w sprawie C-424/22. Trybunał Sprawiedliwości kolejny raz rozstrzygał kwestie zarzutu zatrzymania. Stanowisko jest zgodne z wcześniejszym wyrokiem z 14 grudnia 2023 r. ( C-28/22).
Orzeczono, że: “uwzględnienie zarzutu zatrzymania przez banki, jest niezgodne z Dyrektywą 93/13 w przypadku jak uniemożliwia ono konsumentowi otrzymanie należnych świadczeń“.
Istota sprawy C-424/22
Sąd Okręgowy w Krakowie rozpatrujący sprawę, gdzie pozwanym był Santander Bank ,zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem w sprawie stosowania przepisów prawa dotyczących zatrzymania środków w kontekście kredytów waloryzowanych do waluty obcej. Pytanie to wynikało z niepewności, czy odpowiednie zapisy Dyrektywy 93/13/EWG sprzeciwiają się praktyce zatrzymywania kwoty zaległej przez bank, kiedy umowa kredytowa zawierała klauzule uznane za nieuczciwe. Sąd miał wątpliwości, jak należy interpretować te przepisy w kontekście zasady, że konsument nie jest związany nieuczciwymi klauzulami umownymi.
Czym w ogóle jest zarzut zatrzymania i jakie są skutki jego uznania?
Zgodnie z art. 496 Kodeksu Cywilnego:
“Jeżeli wskutek odstąpienia od umowy strony mają dokonać zwrotu świadczeń wzajemnych, każdej z nich przysługuje prawo zatrzymania, dopóki druga strona nie zaofiaruje zwrotu otrzymanego świadczenia albo nie zabezpieczy roszczenia o zwrot.”
Uproszczając, można to sparafrazować:
„Nie oddam ci pożyczonych pieniędzy do czasu, aż ty nie zaoferujesz mi zwrotu pieniędzy, które pożyczyłeś ode mnie”
Uznanie przez sąd zarzutu zatrzymania mocno komplikuje proces rozliczenia. Dodatkowo konsument co do zasady nie ma możliwości otrzymania pełnej kwoty odsetek za zwłokę, ponieważ ich naliczanie jest również zatrzymanie w chwili uznania zarzutu.
Rozstrzygnięcie z 08 maja 2024 r.
W wyroku z 8 maja 2024 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał decyzję, która jednoznacznie potępiła praktykę stosowania zatrzymania środków w przypadku kredytów waloryzowanych do waluty obcej jako niezgodną z unijną dyrektywą. TSUE uznał, że przepisy Dyrektywy 93/13 stanowią przeszkodę dla banków w stosowaniu prawa zatrzymania, gdy umowa kredytowa jest nieważna z powodu zawarcia nieuczciwych warunków. W konsekwencji oznacza to, że konsument nie może być zobligowany do zwrotu całej kwoty pożyczki przed otrzymaniem zwrotu nienależnie pobranych środków przez bank.
W rezultacie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, banki straciły możliwość stosowania prawa zatrzymania jako środka obrony przed egzekucją sądową. W związku z tym muszą teraz szukać alternatywnych, zgodnych z prawem metod zabezpieczenia swoich roszczeń. Warto zatem mieć na uwadze, że kredytodawcy nie odpuszczą i nadal będą chciały utrudnić kredytobiorcy uzyskanie swoich świadczeń.
W takim przypadku nieodzowna będzie pomoc profesjonalnego pełnomocnika. Dzięki swojemu doświadczeniu i fachowej wiedzy potrafi on elastycznie reagować na zmieniające się warunki procesowe. Jednocześnie zapewniając komfort psychiczny klientowi, pełnomocnik znacząco zwiększa szanse na uzyskanie korzystnego wyroku sądowego.
Dzięki doświadczeniu i sukcesom jakie osiągnęła Grupa Kapitałowa Votum w sporach z bankami, jesteśmy kompleksowo przygotowani aby pomagać klientom w dochodzeniu swoich praw.
Dla każdego z naszych Klientów podejście jest indywidualne. Przydzielamy Ci dedykowanego doradcę który skontaktuje się z Tobą, aby wspólnie znaleźć najlepsze rozwiązanie dla Twoich potrzeb. Dodatkowo, bezpłatnie przeprowadzimy analizę Twojej umowy kredytowej. Zapewniamy także wsparcie w obronie przed ewentualnymi działaniami banków.
Anna Wróblewska
Koordynator ds. Rozwoju Projektu i Sprzedaży